Vertrouwen

Gizmo en ik hadden een bijzondere ervaring samen. Een ervaring waarbij we beiden de angst en het wantrouwen dat er was konden transformeren naar vertrouwen. Iedere keer als ik eraan terugdenk tovert het een glimlach op mijn gezicht. Een ervaring boordevol wijze lessen. Vertrouwen geeft verbinding…

Het gesprek tussen ons begon met een dode haas. 

Niet het meest favoriete onderwerp, maar wel voor Gizmo. Hij houdt namelijk ontzettend van eten en een dode haas is een vijf sterren maaltijd. 

Het vervelende voor mij was dat hij los liep en ik geen mogelijkheid had om de haas van hem af te pakken. Een half uur liep ik achter hem aan en keer op keer liep hij bij me weg. Ondertussen schrokte hij onderdelen van de haas naar binnen. Hij wantrouwde mijn intentie. En terecht. Ik bedacht allerlei tactieken over hoe ik hem zou kunnen ‘vangen’, zodat ik grip op deze situatie kon krijgen.

Tot het moment dat ik me ervan bewust werd dat ik dit eigenlijk niet een fijne situatie vond. Ik wilde naar huis. Ik begreep heel goed dat de haas voor hem zijn belangrijkste buit was. Ondertussen vroeg ik me af hoe terecht de angst, dat hij ziek zou worden van de haas, werkelijk kon zijn. Ik wilde niet dat hij me wantrouwde. Ik wilde ook niet voorbij zou gaan aan zijn grootste verlangen. Ik wilde me niet laten leiden door angst.

Ik besloot dat hij de haas mocht houden en opeten. Hij mocht ook kiezen wanneer hij eraan toe was met mij mee te gaan. Het liefst met haas, zodat hij deze thuis verder op kon eten. Dit vertelde ik hem, terwijl ik aan de rand van het bosje op een boomstam ging zitten. 

Na een minuut of vijf liep Gizmo het bos uit naar de zandweg in de richting van ons huis. Hij liep trots voor mij uit met de helft van de haas in zijn bek. De andere helft had hij inmiddels op gegeten. Ik besloot achter hem aan te lopen.

We kwamen in de buurt van de weg die we moesten oversteken. Ik vond het niet een goed idee als hij daar alleen overstak. De auto’s rijden daar soms hard. Ik vertelde het hem, maar hij vond dat hij het wel zelf kon regelen. Ik was het echter niet eens met hem.

Bij een inham naar rechts dook ik weg toen Gizmo niet keek of ik volgde. Toen hij zag dat ik niet volgde, kwam hij terug gelopen. Stap voor stap en steeds kijkend waar ik kon zijn gebleven. Tot hij mij in de inham zag zitten. Ik bleef zitten en vertelde hem dat ik het echt niet een goed idee vond als hij alleen de weg over wilde. Gizmo liep naar me toe, met de haas in zijn bek, en kwam met de zijkant van zijn lichaam tegen me aan staan. Ik kon hem aanlijnen en samen liepen we verder naar huis. 

Thuis aangekomen durfde hij de haas niet los te laten. Bang dat iemand hem wellicht zouden afpakken. Hij wilde water drinken, maar wilde de haas niet loslaten. Ik heb de bak water gepakt, naast hem neergezet en hem ruimte gegeven. Nu kon hij de haas veilig neerleggen en water drinken. Daarna pakte hij de haas weer in zijn bek. 

Terwijl wij met zijn allen op het gras zaten, stond Gizmo wat ongemakkelijk met de haas in zijn bek. Hij wilde hem nog niet loslaten, maar hij hoefde er inmiddels ook niet meer van te eten. Ik heb hem verteld dat als hij hem los zou laten hij een brokje zou krijgen en we de haas weg zouden halen. Hij liet los, kwam het brokje halen en Arno (mijn vriend) pakte wat over was van de haas rustig weg en liet dit verdwijnen. Gizmo vond het helemaal prima. Hij kwam vervolgens bij me liggen voor knuffels.

Leven op basis van wantrouwen of vertrouwen?

Deze ervaring was een bijzondere en gaf me veel food for thougth over het thema vertrouwen. Tevens bracht het me een diep gevoel van verbinding met Gizmo. 

In onze maatschappij ervaar ik regelmatig systemen gebaseerd op basis van angst en wantrouwen. Zijn deze systemen nog nodig als we angst en wantrouwen kunnen transformeren naar vertrouwen? 

Hoe kan ik daar zelf een bijdrage aan leveren? Aan vertrouwen in plaats van aan angst? Aan vertrouwen in plaats van aan wantrouwen? 

En kun je vertrouwen hebben in anderen als je weinig vertrouwen hebt in jezelf? Of lopen vertrouwen in jezelf en vertrouwen in anderen gelijk met elkaar op?

Als je leeft op basis van vertrouwen wat betekent dat dan? Ben je dan naïef? En als je dat bent is dat dan erg? Of ben je dat alleen in de ogen van anderen? Wat zou een groter vertrouwen in onszelf, de ander, de natuur, etc. ons brengen?