Terugblik 2018

In januari was Floris net bij ons. Een jonge hond van 6 maanden. In het bos gedumpt in Kroatie. Ook Gizmo was nog jong en dat maakte dat 2018 voor een deel in het teken stond van het opvoeden van 2 jonge honden.

Gizmo leerde in 2018 zijn ‘strijdvaardigheid’ los te laten die hij had meegenomen uit zijn vorige leef situatie. Inmiddels is hij volledig inzetbaar in het werk en daar laat hij bijzonder mooie dingen zien. Meerdere coachklanten hebben inmiddels zijn bijzondere manier van het omgaan met emoties en gevoeligheid ervaren.

Floris leerde er dit jaar op vertrouwen dat hij niet in de steek gelaten zou worden en met zelfvertrouwen op zijn eigen pootjes mocht gaan staan. Hij heeft stage gelopen en is langzaam aan in zijn rol aan het groeien.

Ici ging met pensioen. Met haar ruim 13 jaar en wat fysieke ongemakken laat zij weten dat ze er soms nog best bij wil zijn, maar dat ze niet altijd meer zo nodig actief hoeft te zijn.

En Puk koos er steeds vaker voor om weer te willen werken met coachklanten. Zij leert van Gizmo en Floris dat nabijheid iets fijns is en komt steeds vaker voor een knuffel of contactmoment. 

Fysieke kracht en acceptatie

In april kwam ik in het ziekenhuis terecht voor een buikoperatie. Een onvoorziene en ongeplande situatie waar ik geen ervaring mee had. Mijn plichtsbesef in mijn werk en mijn grote verantwoordelijkheidsgevoel naar mijn honden maakte dit tot een moeilijke en lastige periode. Ik kon maar niet accepteren dat ik concessies moest doen door de hoeveelheid fysieke kracht die ik op dat moment bezat.

Na enkele maanden van geworstel met mezelf, mijn overtuigingen, mijn eigen valkuilen en irritaties kwam ik steeds meer tot het besef dat ook voor mij geldt op fysiek vlak dat er is wat er is. Dat is niet goed en niet slecht, maar dat is…

De warme zomer hielp mij om werk wat af te bouwen en mijn lichaam de ruimte te geven om tot rust te komen. In september ben ik begonnen met yoga lessen en op dit moment kan ik zeggen dat mijn lijf volledig hersteld is en zich weer net zo fit voelt als voorheen.

Zo terugkijkend op 2018 kan ik zeggen dat ik me dankbaar voel. Het was een jaar waarin ik mezelf heb ontmoet op een thema dat ik nog niet eerder zo heb ervaren in mijn leven. Een jaar waarin ik mijn lijf heb ontmoet en waarin ik me heb moeten overgeven aan fysieke draagkracht en alles wat daarmee samenhangt op mentaal vlak.

Afgelopen jaar was een fysiek jaar. Het was een jaar van fysiek voelen en accepteren van wat er is. Het was een jaar van bewust een stap terugzetten omdat daar de groeimogelijkheden zaten…